ثمرات سكوت بسيار ارزشمند هستند. آن كس كه اين ثمرات را مي چشد پيوسته در آرامش است، كارها را با ملايمت، آهستگي و خاموشي انجام و زمان را به دعا و استراحت اختصاص مي دهد. او در سكوت ساكن مي شود، سكوت را تعليم مي دهد و در سكوت ترديدهاي بسياري را مي زدايد از اين روست كه آشنايان راز سخن نمي گويند.

آنها كه نمي دانند به سخن گفتن علاقه مندند، آنها افراد تهي هستند كه فقط شيفته پرگويي و مجادله اند.

برگرفته از كتاب « هر ورز به سوي تو ميايم» جي پي يوواني ترجمه فريبا مقدم

آنهايي كه سكوت را شناخته اند خوب مي دانند تنها راه تقويت آگاهي واقعي انسان سكوت است. تنها در سكوت است كه شما مي توانيد از اسارت و قيد و بند عادت هاي دنيايي و وابستگي هاي آن خارج شويد، از آنچه واقعاً وابستگي هاس غيرضروري است.

تفكر و تعمق يعني چه؟ تفكر و تعمق عميق، شناسايي راز گل سرخ نيست بلكه غوطه ور شدن در افسون گل سرخ است. با اندكي تعمق مشخص است كه وظيفه ما ... .

مي دانم. خوب مي دانم كه سكوت بهترين گزينه است. هيچ چيزي بهتر از سكوت نيست. زيرا همه چيز در سكوت آفريده شده است. حرف زدن در واقع منمن كردن است. همانند مورچه اي در گوشه اي مي خزم فارغ از هرگونه كبر و غرور و البته آرام و رلكس همچون آرامش مورچه اي كه با شور و شوق براي بردن دانه اي به داخل لانه اش جان مي كند و فكر مي كند كه ابدي است. همانند خاكي كه هيچ نمي آزارد از پاهايي كه بر آن گذاشته مي شود يا همانندزنبوري كه تابع است و زحمت كش.

مي دانم و واقعاً مي دانم كه بايد و بايد سكوت كنم و رواج دهم سكوت را در هستي تا جهان كار خويش كند كه صدالبته او كار خود را خواهد كرد و معطل ما نخواهد ماند. ولي امتحان ما در همين سكوت است كه چقدر ظرفيت سكوت داريم تا بجاي اينكه به ظواهر بچسبيم به خودبرتر يا خوددرون يا خداي درون متصل شويم.

خداي درون نماينده نيروي هماهنگ هستي است.